Οργανώνουμε και απεργούμε στα κάγκελα!

Όπως αναφέρει η Εργατική Αλληλεγγύη στο τετρασέλιδο απεργιακό δελτίο που έβγαλε:
"Η Εργατική Αλληλεγγύη δεν κυκλοφορεί την Τετάρτη 27 Απρίλη λόγω της απεργίας στα ΜΜΕ. Αυτό το τετρασέλιδο κυκλοφορεί για τη στήριξη της απεργίας και την οργάνωση της Πανεργατικής.
Το επόμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης θα κυκλοφορήσει όταν το επιτρέψουν οι απεργοί"
Ακόμα και μέσα στις μέρες του Πάσχα, τα συνεργεία του Σ.Ε.Κ Ηρακλείου, με την Εργατική Αλληλεγγύη και τα ωρολόγια προγράμματα του φεστιβάλ "Μαρξισμός 2016" επισκέφτηκαν τη Μεγάλη Δευτέρα και τη Μεγάλη Τρίτη το κτίριο της Περιφέρειας Κρήτης, το ΠΑΓΝΗ και το κτίριο του Δήμου Ηρακλείου. Η κουβέντα που άνοιγε με τους εργαζόμενους κινήθηκε σε δύο άξονες. Την οργάνωση της Πανεργατικής απεργίας, σε κάθε χώρο, και με συντονισμό όλων των χώρων που βγαίνουν σε απεργία, ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσουν οι γραφειοκρατικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν την 48ωρη. Όπως ακριβώς κάνουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ από την Πέμπτη 21/4.
Η κουβέντα προχωρούσε και στο τι θα γίνει μετά την απεργία, για την προοπτική. Αυτή ακριβώς είναι και η συζήτηση γύρω από το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ "Μαρξισμός", το ποιες είναι οι εναλλακτικές απέναντι σε ένα χρεοκοπημένο καπιταλισμό αλλά και ποια είναι η εναλλακτική απέναντι στα ξεπουλήματα και την χρεοκοπία της πολιτικής της ρεφορμιστικής αριστεράς.
Συνολικά 8 εργαζόμενοι αγόρασαν το απεργιακό φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης, ενώ μαζεύτηκαν και 12,5 ευρώ για την οικονομική καμπάνια της εφημερίδας.
Την Τετάρτη στο καφενείο του Τσίου στις 7μ.μ θα έχουμε κουβέντα για το πως μπορούμε να οργανώσουμε καλύτερα την Πανεργατική αλλά και την Πρωτομαγιά.
Οι εξορμήσεις θα συνεχιστούν και την Μεγάλη Πέμπτη αλλά και την επόμενη βδομάδα.
Οργανώνουμε και απεργούμε στα κάγκελα!

Αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του φεστιβάλ Μαρξισμός 2016

Για μεγέθυνση: http://sekonline.gr/images/general/20.JPG

Δελτίο Τύπου Σ.Ε.Κ Ηρακλείου για το φεστιβάλ Μαρξισμός 2016

Το Τετραήμερο συζητήσεων Μαρξισμός 2016 που θα γίνει στις 19-22 Μάη στην Αθήνα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (πρώην ΑΣΟΕΕ), θα είναι μια ευκαιρία να συναντηθούμε και να κουβεντιάσουμε πάνω σε όλα τα καυτά ζητήματα θεωρίας, στρατηγικής, οργάνωσης και τακτικής που απασχολούν τα κινήματα σήμερα, με τη βοήθεια ομιλητών από ένα πλατύ φάσμα της Αριστεράς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς. «Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο» είναι το κεντρικό σύνθημα του Τετραήμερου και αυτό το μοτίβο διαπερνάει όλους τους κύκλους των συζητήσεων.

 Όπως πάντα, βασικό στοιχείο των αναζητήσεων είναι η ιστορία, οι εμπειρίες και τα διδάγματα από προηγούμενες μεγάλες μάχες, εξεγέρσεις και επαναστάσεις που σημάδεψαν την πορεία του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την «Εξέγερση του Πάσχα» στην Ιρλανδία, αλλά και 80 χρόνια από το κύμα του 1936: Μάης στη Θεσσαλονίκη, Γαλλία, Ισπανία- μια εργατική αντεπίθεση μέσα στα σκληρά χρόνια της Μεγάλης Κρίσης και της ανόδου του φασισμού.

 Μαζί μας σε αυτές τις συζητήσεις θα είναι ιστορικοί που έχουν συμβάλει με το έργο τους, όπως ο Δημήτρης Λιβιεράτος με τα βιβλία του που καλύπτουν όλη την πορεία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, ο Μιχάλης Λυμπεράτος με το συγγραφικό έργο για την περίοδο από τον Εμφύλιο στην ΕΔΑ, ο Δημήτρης Μαριόλης συγγραφέας του βιβλίου «Η αδύνατη ταξική ανακωχή» για την περίοδο που ακολούθησε μετά την Απελευθέρωση τον Οκτώβρη του 1944.

                Πρόκειται για ένα πραγματικό πανεπιστήμιο των επαναστατικών ιδεών αφού οι 10 κύκλοι συζητήσεων, οι θεματικές στις οποίες χωρίζονται οι 50 συζητήσεις, ακουμπάνε το σύνολο των αναζητήσεων της αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς. 

Με κύκλους όπως “Ένας αιώνας εξεγέρσεων και επαναστάσεων”, “Αριστερά και επανάσταση στον 21ο αιώνα”, “Το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα”, “Η πάλη ενάντια στο Φασισμό”, “Καπιταλισμός-Ζόμπι”, “Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο;”, “Καπιταλισμός και καταπίεση”, “Μαρξισμός, θεωρία και πράξη”, “Ιμπεριαλισμός, πόλεμος, εθνικισμός και προσφυγιά”, “Τέχνη, επιστήμη, πολιτισμός”, αναδεικνύεται η επικαιρότητα της μαρξιστικής ανάλυσης. 

                Πάνω από 90 είναι οι ομιλητές του τετραημέρου, ανάμεσά τους η βουλευτής Μπριντ Σμιθ από την Ιρλανδία, ο οικονομολόγος Μάικλ Ρόμπερτς, ο Άλεξ Καλλίνικος που θα μιλήσει και για την ελληνική έκδοση του βιβλίου του «Αποκρυπτογραφώντας το Κεφάλαιο», οι πανεπιστημιακοί από πλατύ φάσμα της αριστεράς και των κινημάτων Γιώργος Τσιάκαλος, Νίκος Στραβελάκης, Άλκης Ρήγος, Ελένη Πορτάλιου, Γιάννης Μηλιός, Χάρης Αθανασιάδης, Κώστας Βλασόπουλος.

                Κάθε μέρα του 4ήμερου κλείνει με μια μεγάλη συζήτηση πάνω στις βασικές μάχες της περιόδου με ομιλητές από την καρδιά των μαχών και των αντιστάσεων. “Η εργατική αντίσταση στα μνημόνια” την Πέμπτη 19/4, “Σύνορα ανοιχτά για την προσφυγιά” στις 20/4, “Διεθνιστικό ΟΧΙ στην ΕΕ” το Σάββατο 21/4 και “Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο”, που είναι και το σύνθημα του φετινού Μαρξισμού, την Κυριακή 22/4.

Επικοινωνία Δήλωση συμμετοχής   

Περισσότερες πληροφορίες και δήλωση συμμετοχής στην

·         Iστοσελίδα www.sekonline.gr 

·         Εργατική Αλληλεγγύη, 210 52 47140 

·         Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, Φειδίου 14, Αθήνα, τηλ. 2105247584

·         Facebook event: Μαρξισμός 2016

Αναλυτικά το πρόγραμμα συζητήσεων του φεστιβάλ στη διεύθυνση: http://sekonline.gr/images/general/20.JPG

Γραφείο Τύπου Σ.Ε.Κ Ηρακλείου

12/04/2016

e-mail: sekiraklio@gmail.com

Συνδικαλίστρια και μητέρα; Απολύεσαι!

Σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στις 11/3, στις 9:15πμ στην Επιθεώρηση Εργα- σίας του Ηρακλείου Κρήτης καλεί το τοπικό παράρτημα του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών. Η κινητοποίηση έχει να κάνει με τις πρόσφατες συνδικαλιστικές και σεξιστικές διώξεις που άσκησε η εργοδοσία της ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ εις βάρος εργαζόμενης που πρόσφατα έγινε μητέρα. Όπως καταγγέλουν οι συνάδελφοί της: “Το θράσος της εν λόγω εργοδοσίας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο: αφού πρώτα εκβίασαν τη συναδέλφισσα να ρίξει το παιδί για να συνεχίσει να δουλεύει, αφού αποπειράθηκαν να χειροδικήσουν όταν διεκδίκησε δεδουλευμένα, αφού την άφησαν για μήνες απλήρωτη ώστε να την εξαναγκάσουν σε παραίτηση, αφού απείλησαν με μηνύσεις το σωματείο μας και δημοσιογράφους, αφού την απείλησαν για τη ζωή της εάν προχωρούσε σε καταγγελία στο ΙΚΑ, αφού την απείλησαν ότι θα μπορούσαν να τη διασύρουν τόσο ώστε να μη βρει ποτέ ξανά δουλειά, τώρα που έληξαν οι άδειες (μητρότητας κλπ) και η συναδέλφισσα επέστρεψε στην εργασία της ως όφειλε με βάση την αορίστου χρόνου σύμβασή της, με περίσσιο θράσος της είπαν «πέρνα έξω». Την απέλυσαν παράνομα γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την 18μηνη προστασία μητρότητας από το νόμο (απαγόρευση απόλυσης). Φώναξαν μάλιστα την αστυνομία να απομακρύνει την εργαζόμενη και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης του σωματείου που είχαν πάει να διασφαλίσουν την ασφαλή επιστροφή στα εργασιακά της καθήκοντα μετά από όλες τις απειλές που είχε δεχτεί.

Κατακραυγή

Πέρσι η εργοδοσία ηττήθηκε: παρά την αρχική άρνηση της, εν τέλει παραδέχτηκε και κατέβαλε όλα τα δεδουλευμένα και παραχώρησε τις άδειες που νόμιμα δικαιούταν η συνάδελφος. Φέτος, και παρά τη συλλογική κατακραυγή εναντίον της σε πανελλαδικό επίπεδο, η εργοδοσία εξακολουθεί προκλητικά να παρανομεί. Δεν μερίμνησε ποτέ για την αποκατάσταση της ασφαλιστικής εικόνας της συναδέλφισσας στο ΙΚΑ. Όσο αφορά δε, την καταβολή των δεδουλευμένων, πληρώνει μόνο μετά από καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας, πάντα μια μέρα πριν την διενέργεια της εργατικής διαφοράς. Έφτασε στο σημείο να προβεί σε παράνομη απόλυση της – εκλεγμένης πλέον στη διοίκηση του παραρτήματος - συναδέλφισσας επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματά της και να ασκήσει μηνύσεις ενάντια σε αυτήν και άλλα δύο μέλη της διοίκησης του παραρτήματος Ηρακλείου του σωματείου μας!” Ήδη πάνω από 40 σωματεία, ομοσπονδίες και συλλογικότητες εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στην εργαζόμενη και διεκδικούν την επαναπρόσληψή της, την καταβολή όλων των χρωστούμενων, αλλά και την απόσυρση των μηνύσεων που έχει ασκήσει η ΠΑΝΘΕΟΝ ΑΚΤΕΕ.

Μαρξιστικά Φόρουμ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ (ΒΟΡΕΙΟ ΚΕΝΤΡΟ)
ΤΕΤΑΡΤΗ 2/3, καφέ Τσίου 6.30μμ
Η Συνδιάσκεψη του ΣΕΚ: μια κρίσιμη χρονιά για την επαναστατική αριστερά
Ομιλητής: Αλέξανδρος Παπαϊωάννου

ΗΡΑΚΛΕΙΟ (ΝΟΤΙΟ ΚΕΝΤΡΟ)
ΠΕΜΠΤΗ 3/3, καφέ Τσίου 6.30μμ
Η Συνδιάσκεψη του ΣΕΚ: μια κρίσιμη χρονιά για την επαναστατική αριστερά
Ομιλητής: Τάσος Καρασαχινίδης

Η εξέγερση της Κρονστάνδης

Στις 2 Μάρτη 1921 οι ναύτες της Κρονστάνδης στασίασαν και πήραν υπό τον έλεγχό τους το νησί-φρούριο που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Πετρούπολη. Εκλέξανε μια Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή και ενέκριναν μια λίστα αιτημάτων.

 Ζητούσαν ελεύθερες εκλογές με μυστική ψηφοφορία για τα σοβιέτ, τέλος στις έκτακτες εξουσίες που είχε συγκεντρώσει στα χέρια του το κόμμα των Μπολσεβίκων, απελευθέρωση εσέρων και μενσεβίκων πολιτικών κρατούμενων, κατάργηση των αποσπασμάτων επίταξης σταριού και ζώων από τα χωριά και γενικά άρση των περιορισμών στις δραστηριότητες των μικρεμπόρων και μικροπαραγωγών. Στις 6 Μάρτη απέρριψαν την πρόταση του Σοβιέτ της Πετρούπολης να στείλει μια αντιπροσωπεία στο νησί. Την επόμενη μέρα ξεκίνησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η πρώτη - πρόχειρα οργανωμένη - επίθεση αποκρούστηκε. Η τελική επίθεση ξεκίνησε στις 16 Μάρτη. Το νησί καταλήφθηκε, η ηγεσία της εξέγερσης διέφυγε στην Φινλανδία. Τα θύματα ήταν χιλιάδες κι από τις δυο πλευρές. Οι απώλειες του Κόκκινου Στρατού και των εθελοντών κομμουνιστών έφτασαν τις δέκα χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και πνιγμένους· οι έφοδοι γίνονταν πάνω στο πάγο που έσπαγε από τις οβίδες. Εκατοντάδες ήταν οι νεκροί των εξεγερμένων κατά τη διάρκεια της μάχης και ένας άγνωστος αριθμός εκτελέστηκε στην συνέχεια (παρόλο που οι αριθμοί που δίνονται είναι αμφισβητήσιμοι). Από τότε μέχρι σήμερα η εξέγερση της Κρονστάνδης έχει γίνει το σύμβολο όσων υποστηρίζουν ότι υπάρχει μια ευθεία γραμμή που ενώνει τον Λένιν (και τον Τρότσκι) με τον Στάλιν. Για τους φιλελεύθερους αστούς η Κρονστάνδη είναι η απόδειξη ότι κάθε επανάσταση οδηγεί σε «ολοκληρωτισμό». Για τους αναρχικούς είναι η έκφραση της γνήσιας ρωσικής επανάστασης που έπνιξαν οι δικτατορικοί και αυταρχικοί μπολσεβίκοι: τα «ελεύθερα σοβιέτ» απέναντι στη «δικτατορία του κόμματος».

Αυτή είναι μια απλουστευτική και παραπλανητική εικόνα. Δεν παίρνει υπόψη τις συνθήκες στις οποίες εκδηλώθηκε η εξέγερση και τα πραγματικά διλήμματα των μπολσεβίκων. Στις αρχές του 1921 ο εμφύλιος πόλεμος -και η στρατιωτική επέμβαση των ιμπεριαλιστών- είχε τελειώσει. Στα μέσα του 1920 το τελευταίο οχυρό των Λευκών (της αντεπανάστασης) στην Κριμαία είχε πέσει. Ο πόλεμος με την Πολωνία είχε τελειώσει. Όμως, ακόμα δεν είχε υπογραφεί συνθήκη ειρήνης. Επίσης, ο στρατηγός Βράγγελ, που είχε ηττηθεί στην Κριμαία, διατηρούσε ακόμα ογδόντα χιλιάδες στρατό στα σύνορα της επαναστατικής Ρωσίας. Παράλληλα συνεχιζόταν ο οικονομικός πόλεμος. Οι Σύμμαχοι είχαν επιβάλλει οικονομικό αποκλεισμό στην Ρωσία των Σοβιέτ -η πρώτη μικρή ρωγμή ήρθε μόλις τον Μάρτη του 1921. Το χειρότερο, όμως, ήταν η κοινωνική και οικονομική καταστροφή που είχαν φέρει οχτώ χρόνια άγριου πολέμου. Το 1921-22 ήταν χρονιά λιμού και τύφου που κόστισε έξι εκατομμύρια ζωές. Στα τέλη του 1920 η βιομηχανική παραγωγή ήταν στο 1/5 του επιπέδου του 1913. Οι πόλεις, ιδιαίτερα η Πετρούπολη και η Μόσχα τα λίκνα της επανάστασης το 1917, ερήμωναν· αργοπέθαιναν είναι η ακριβέστερη περιγραφή. Το 1917 η πρώτη είχε 2,5 εκατομμύρια κατοίκους και τη μεγαλύτερη συγκέντρωση βιομηχανικών εργατών στον κόσμο. Στις αρχές του 1921 είχε μόλις 750 χιλιάδες και εκείνον τον Φλεβάρη η κυβέρνηση αναγκάστηκε να κλείσει εξήντα από τα εργοστάσια που υπολειτουργούσαν λόγω έλλειψης πρώτων υλών και καυσίμων. Ακόμα και το σιδηροδρομικό δίκτυο είχε διαλυθεί. Σε αυτές τις συνθήκες τα σοβιέτ γινόταν η σκιά του παλιού εαυτού τους. Οι εργάτες και οι εργάτριες που τα είχαν δημιουργήσει είχαν πάει στο μέτωπο, αναλάμβαναν θέσεις στο μηχανισμό του κράτους και του κόμματος ή απλά διέρρεαν στα χωριά για να επιβιώσουν.

Δυσαρέσκεια

Για να θρέψουν τις πόλεις και να κρατήσουν τον Κόκκινο Στρατό - έφτασε τα πέντε εκατομμύρια το 1920 - οι μπολσεβίκοι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στα μέτρα του λεγόμενου «Πολεμικού Κομμουνισμού» στη διάρκεια του εμφύλιου. Οι εμπορικές ανταλλαγές ανάμεσα στις πόλεις και τα χωριά μπήκαν κάτω από αυστηρό έλεγχο. Ειδικά αποσπάσματα επιτάσσανε το λιγοστό στάρι που περίσσευε από τους αγρότες. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος: οι πόλεις δεν είχαν να δώσουν τίποτα στην ύπαιθρο σε αντάλλαγμα. Το μέτρο δεν είχε τίποτα το κομμουνιστικό: είχε πρωτοεφαρμοστεί από το τσαρικό καθεστώς το 1916, το συνέχισε η κυβέρνηση Κερένσκι. Για τους μπολσεβίκους ήταν ένα μέτρο απελπισίας, αλλά απαραίτητο. Η εργατική τάξη πήρε την εξουσία στην Ρωσία τον Οκτώβρη του 1917 στηριγμένη και στην εξέγερση των αγροτών -η συντριπτική πλειοψηφία των φαντάρων ήταν αγρότες με στολή. Όμως, τα συμφέροντα των δυο τάξεων δεν ταυτίζονταν. Οι μπολσεβίκοι έλπιζαν ότι η ένταση ανάμεσα σε μια μικροσκοπική εργατική τάξη που θέλει να οργανώσει συλλογικά την παραγωγή και μια μάζα αγροτών που είχε ορίζοντα την ελεύθερη αγορά του μικροϊδιοκτήτη θα απαλύνονταν με τη βοήθεια της νικηφόρας επανάστασης στην Γερμανία. Όμως, η επανάσταση στην Γερμανία άργησε και κατόπιν ηττήθηκε. Παρόλα αυτά, οι αγρότες υποστηρίξανε βαρυγκωμώντας τους μπολσεβίκους στον εμφύλιο. Ξέρανε πολύ καλά ότι η εναλλακτική ήταν η επιστροφή των ευγενών και των γαιοκτημόνων - με τις κρεμάλες και τα μαστίγιά τους. Αλλά στις αρχές του 1921 ο πόλεμος είχε τελειώσει και οι αγρότες δεν είχαν άλλη υπομονή. Από αυτή την άποψη η Κρονστάνδη δεν διέφερε από τις δεκάδες αγροτικές εξεγέρσεις που σάρωναν την Ρωσία την ίδια περίοδο. Η πιο σημαντική εξελισσόταν στην περιφέρεια του Ταμπόφ, νοτιοανατολικά της Μόσχας, με επικεφαλής τον πρώην εσέρο Αλεξάντρ Αντόνοφ. Στη κορύφωσή της ο στρατός του Αντόνοφ είχε φτάσει τις 70 χιλιάδες. Όσο για το πολιτικό του πρόγραμμα ζητούσε την επαναφορά της Συντακτικής Συνέλευσης.

 «Ελεύθερα σοβιέτ»;

Οι μπολσεβίκοι κατήγγειλαν την Κρονστάνδη ως αντεπαναστατικό κίνημα. Από τότε μέχρι σήμερα οι υποστηρικτές της απορρίπτουν ως συκοφαντία αυτή την καταγγελία. Επαναλαμβάνουν την απάντηση της Προσωρινής Επαναστατικής Επιτροπής όπως διατυπώθηκε στην εφημερίδα της Κρονστάνδης: «οι ηγέτες της Τρίτης Επανάστασης υπερασπίζονται την πραγματική εξουσία των σοβιέτ ενάντια στις αισχρότητες των κομισάριων» δηλαδή του κόμματος των Μπολσεβίκων. Όμως, στις συγκεκριμένες συνθήκες του 1921 το σύνθημα για «ελεύθερα σοβιέτ» σήμαινε ανατροπή των μπολσεβίκων. Και από αυτή την ανατροπή δεν θα αναγεννιόταν η σοβιετική δημοκρατία, αλλά θα ξεπρόβαλε η πιο εκδικητική αντεπανάσταση. Ο Βίκτορ Σερζ, που ήταν στην Πετρούπολη εκείνη την εποχή και δεκαπέντε χρόνια μετά συγκρούστηκε ανοιχτά με τον Τρότσκι για το ζήτημα της Κρονστάνδης γράφει παρόλα αυτά στην αυτοβιογραφία του: «Μετά από πολλούς δισταγμούς και με μεγάλη οδύνη ταχτήκαμε στο πλευρό του Κόμματος… Αν έπεφτε η μπολσεβίκικη δικτατορία θα ακολουθούσε το χάος… η επιστροφή των εμιγκρέδων και στο τέλος, κάτω από την πίεση των αντικειμενικών συνθηκών, θα είχαμε μια άλλη δικτατορία, αυτή τη φορά ενάντια στο προλεταριάτο». Αυτό δεν το καταλάβαιναν μόνο οι μπολσεβίκοι αλλά και οι Λευκοί αντεπαναστάτες. Ο αναρχικός ιστορικός Πολ Αβριτς που έχει γράψει ένα πολύ καλό βιβλίο για την Κρονστάνδη καταθέτει σε αυτό ντοκουμέντα που δείχνουν ότι ένα μήνα πριν την εξέγερση, αντεπαναστατικές οργανώσεις στο εξωτερικό προέβλεπαν κάποιου τύπου επεισόδιο στο φρούριο. Πρόβλεπαν ότι οι εξεγερμένοι θα αναγκάζονταν να στραφούν σε αυτούς για βοήθεια σε εφόδια και τρόφιμα. Δεν είχε σημασία αν οι εξεγερμένοι δήλωναν (και πίστευαν) την αντίθεσή τους στο παλιό καθεστώς. Η ηγεσία της εξέγερσης αρχικά προτιμούσε να αγνοεί αυτή την πραγματικότητα. Ψήφισαν όντως κατά πλειοψηφία να απορρίψουν την πρόταση βοήθειας που τους έκανε ο Τσερνόφ, ο πρόεδρος της διαλυμένης Συντακτικής Συνέλευσης που είχε συνταχθεί με τους Λευκούς. Αλλά παρόλα αυτά εξέφρασαν «βαθιά ευγνωμοσύνη σε όλα τα αδέλφια μας για την συμπάθειά τους». Δεκατρείς μέρες μετά, με τα εφόδια να εξαντλούνται, ο Πετριτσένκο, ο πρόεδρος της Προσωρινής Επαναστατικής Επιτροπής, έστελνε τηλεγράφημα ζητώντας βοήθεια στον Γκριμ, τον εκπρόσωπο της τσαρικής «Ρωσικής Ένωσης» στην Φινλανδία. Όταν θα έλιωναν οι πάγοι, το φρούριο θα γινόταν ουσιαστικά απόρθητο. Και οι στόλοι των Δυτικών θα μπορούσαν να το ενισχύσουν ανενόχλητοι. Οι προετοιμασίες γίνονταν και όλες οι εφημερίδες των αντεπαναστατών στο εξωτερικό περίμεναν με ανυπομονησία τα «καλά νέα». Οι μπολσεβίκοι έπρεπε να πάρουν μια απόφαση και να την πάρουν γρήγορα. Και στην απόφαση συμφώνησαν όλοι, όχι μόνο οι «κακοί» Λένιν και Τρότσκι. Τη μέρα που ξεκίνησε η τελική επίθεση, το 10ο συνέδριο των μπολσεβίκων διέκοψε τις εργασίες του (και τις έντονες αντιπαραθέσεις του) και τριακόσιοι σύνεδροι δήλωσαν εθελοντές για την επιχείρηση. Πρώτοι-πρώτοι ήταν οι σύνεδροι της Εργατικής Αντιπολίτευσης, της τάσης που κατηγορούσε την κομματική ηγεσία για γραφειοκρατικό πνίξιμο της εργατικής δημοκρατίας. Ο Πολ Άβριτς στην εισαγωγή του βιβλίου του γράφει ότι η Κρονστάνδη: «αποτελεί μια περίπτωση όπου ο ιστορικός μπορεί να αντιμετωπίζει με συμπάθεια τους εξεγερμένους και παρόλο αυτά να παραδεχτεί ότι οι μπολσεβίκοι δικαιολογούνταν να τους καταστείλουν».

Λέανδρος Μπόλαρης

Εργατική Αλληλεγγύη ν. 1213 Η Άποψή μας

Η άποψή μας: Το πραγματικό σχέδιο αντιμετώπισης αυτής της κρίσης

Εργατική Αλληλεγγύη

Οι εικόνες με τους χιλιάδες πρόσφυγες που απλώνονται από τα νησιά και τον Πειραιά μέχρι την Ειδομένη, ανηφορίζοντας ακόμη και με τα πόδια πάνω στην Εθνική Οδό συγκλονίζουν όλο τον κόσμο και ξεσηκώνουν ένα μαζικό κύμα αλληλεγγύης.

Ακόμα και οι υπεύθυνοι για το δράμα της προσφυγιάς, οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών που βομβαρδίζουν τη Συρία, αναγκάζονται να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα και να μιλήσουν για «ανθρωπιστική κρίση».

Αλλά το μόνο σχέδιο αντιμετώπισης που βάζουν στο τραπέζι των Συνόδων τους είναι μέτρα για την ανακοπή «των προσφυγικών ροών». Φράχτες, Νατοϊκές περιπολίες, επαναπροωθήσεις και κέντρα για το μάντρωμα όσων ξεφύγουν από όλα αυτά.

Μαζί τους και η Συνάντηση των πολιτικών αρχηγών εδώ, που γίνεται την Παρασκευή 4/3, παραμονή της Συνόδου της ΕΕ, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με συναίνεση Τσίπρα-Μητσοτάκη. Το μόνο που συζητούν είναι αν το μάντρωμα θα γίνεται σε σκληρά φρουρούμενες «Αμυγδαλέζες» όπως θέλει η ΝΔ ή σε διάσπαρτα σημεία 15 χιλιόμετρα μακριά από τις εθνικές οδούς όπως λένε οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου.

Ταυτόχρονα, όλοι αυτοί μαζί προβάλλουν την κατάσταση σαν μια «εθνική κρίση» που απαιτεί «να βάλουμε στο πλάι τις διαφορές μας», δηλαδή σε απλά ελληνικά να σταματήσουμε τις κινητοποιήσεις ενάντια στο Ασφαλιστικό-σφαγείο και τους πνιγμούς των προσφύγων στο Αιγαίο. Ακόμη και η ηγεσία του ΚΚΕ κατεβάζει τους τόνους και πηγαίνει στη συνάντηση των πολιτικών αρχηγών.

Aνθρώπινη υποδοχή

Η Αριστερά, όμως, έχει να παίξει ένα διαφορετικό ρόλο. Όχι μόνο να μην αναβάλει κινητοποιήσεις αυτή την ώρα, αλλά και να μπει μπροστά για να προβάλει ότι υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης από τη μεριά των εργατών. Ένα σχέδιο που λέει ότι οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι, χωράμε όλοι, αρκεί να βάλουμε χέρι σε αυτούς που σπέρνουν τα μνημόνια και το ρατσισμό, τη λιτότητα και τον πόλεμο.

Μια ανθρώπινη υποδοχή των προσφύγων απαιτεί να λειτουργήσουν άμεσα εκείνες ακριβώς οι υποδομές που βρίσκονται στο στόχαστρο των περικοπών και του τρίτου Μνημονίου. Αντί για υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων χρειάζονται επειγόντως προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών. Αντί για απολύσεις των πεντάμηνων στους δήμους, χρειάζονται λεφτά και προσωπικό για να λειτουργήσουν χώροι σίτισης και στέγασης μέσα στις πόλεις. Τα σχολεία έχουν ανάγκη από στήριξη έτσι ώστε τα παιδιά των προσφύγων να βρεθούν σε σχολικό περιβάλλον, αντί να βλέπουμε κάποιους ηρωικούς εθελοντές να προσπαθούν να τους δώσουν ένα χαμόγελο σε παγωμένες προβλήτες.

Τα λεφτά για όλα αυτά δεν θα βρεθούν από προγράμματα ελεημοσύνης της ΕΕ που, αν δοθούν, θα συνοδεύονται από όρους σκλήρυνσης των ελέγχων στο Αιγαίο και στα hotspots και των διακρίσεων ανάμεσα σε πρόσφυγες και μετανάστες, Σύρους και Αφγανούς, ξανθούς και μελαχρινούς.

Τα λεφτά μπορούν να βρεθούν αν αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος, αν κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες και σώσουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, αν πετάξουμε έξω το ΝΑΤΟ και τη Frontex που κοστίζουν ο κούκος αηδόνι. Με ένα πρόγραμμα που ξηλώνει τα προνόμια των καπιταλιστών και περνάει τον έλεγχο του πλούτου στα χέρια των εργατών σύμφωνα με τις ανάγκες τους.
Προτεραιότητα για την Αριστερά δεν είναι το πώς θα φύγουν πιο γρήγορα όσοι πρόσφυγες καταφέρνουν να φτάσουν ως εδώ, αλλά πώς θα τους δώσουμε τα απαιτούμενα έγγραφα, ελληνικά διαβατήρια και ό,τι άλλο χρειάζεται για να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θέλουν να μείνουν ή να συνεχίσουν το ταξίδι προς τα φιλικά ή συγγενικά τους πρόσωπα σε άλλες χώρες.

Σίγουρα, όλα αυτά σημαίνουν σύγκρουση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με τους τραπεζίτες και το ευρώ τους, με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα της λιτότητας, του πολέμου και του ρατσισμού. Είναι μια σύγκρουση που τη ζούμε σκληρά τα τελευταία έξι χρόνια των μνημονίων. Το κύμα των προσφύγων δεν είναι λόγος για να την αναστείλουμε, είναι πρόκληση για να την κλιμακώσουμε. Για να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου θα κάνει κουμάντο η ανθρωπιά της εργατιάς και όχι ο πλούτος θρονιασμένος πίσω από φράχτες.